5 Temmuz 2010 Pazartesi

On Gun Sonra

Belki Tebriz sokalarinda yururken magaza camlarinda gordugum ben kadar yabanci degildi ama Iran sinirina yaklastikca kadinlar ve erkekler bile kendilerine ait olmayan bir kimligi giyiyor gibiydiler uzerlerine. Van golu uzerinde ve dolunayin altinda yaptigimiz besbucuk saatlik yolculuk belki de kadinlarin bir kac saat sonra mahremine donusecek dovmelerini ve yuvarlak vucut hatlarini gostermeleri icin son firsatti ozgurce. Birazdan sokaklarda sadece dovmeye donusmus kaslari ve yapili burunlariyla gostereceklerdi guzelliklerini.

Iran icin soyleyebilecegim en belirleyici ozellik sanirim celiskilerle dolu olmasi. Bir tarafta Turkiye deki ask-i memnu tadinda dizilerden kopya edilmis kiyafetleri giyinmis partiler, bir yanda ortunme zorunlulugu. bir tarafta sadece hukumetin hizmetinde kanallar, medyaya getirikmis yasaklar, diger yanda canaklari itinayla saklanan uydu yayininda Amerika daki Iranlilarin elestirel ve populer kulturu fazlaca barindiran televizyon kanallari. Bir yanda dolaplara dizilmis alkolsuz biralar, diger yanda fiyati normalin uzerinde cok uzerinde alinan kacak ickiler ya da evde kirbac cezasina ragmen bir sir gibi saklanan icki yapma duzenekleri. bircok dahasi..

Sadece on gundur Iran dayim ama ogrendiklerim ve gorduklerim dusundugumun de uzerinde. Yaklasik dort gun Tebriz de, trende kompartimanimi paylastigim bir ailenin evine davetliydim. Neredeyse ailenin bir parcasi oldum. Beni goturmedikleri yer kalmadi. Bir ay daha orada kalsam mutlu olacaklardi. Gozyaslari icinde vedalastik karsilikli. Ikinci duragim Siraz oldu. Orada bir gun hostelde kaldim, ikinci gun bir arkadasimin iran seyahati sirasinda tanistigi ve zor durumlar icin bana numarasini verdigi bir guzel ailenin evindeydim. Bir gun sonra yeniden arkamda ve tam da gozumun onunde goz yaslari vardi.

Suan Yazd deyim. Silkroad adinda bir hotelde kaliyorum. Burada bir nevi calisiyor gibiyim. Servis islerine yardim ederek ne otelin yurt bolumundeki yatagim icin para veriyorum ne de yemek icin. Dunyanin dort tarafindan gezginlerle tanisiyorum.

Sanirim sansim da biraz bol. Tanistigim tum Iranlilarin tek basima olmam ve Iranda seyahat etmem dolayisyla benim icin fazlasiyla endiselenmelerine ragmen nasil oluyorsa suana kadar Iran in gordugum insanlari, gun batiminda daha da guzellesen eski sokaklarindan bile guzel.

Gerisi icin henuz kesin bir planim yok. Tek planim yolda olmak. Yollarin tozu bile burada dunyanin en temiz nefesini almami engelleyemiyor.

3 yorum:

  1. sevgili selen,
    dünyanın en zengin, en steril, en 'refah'ı bol yerlerinden sayılan kuzey avrupa ülkelerini kapsayan 16 günlük ruhu kısıtlı bir seyahatten henüz döndüm.
    iran'da sadece 4-5 gün kalmıştım, yazınla orada hissettiğim aidiyeti hatırladım.

    dünyanın en temiz nefesini almaya devam!

    YanıtlaSil
  2. yazdıkların düşünüyorum da benım zor cesaret edebilecegım seyler yolun acık olsun..

    YanıtlaSil
  3. tam bir aydır o yollardasın bugun ne kadar selam gondersem azdır sana..

    YanıtlaSil